Αναγνώστες

Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2022

ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΧΑΜΕΝΟΥ ΡΟΔΙΟΥ





ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΧΑΜΕΝΟΥ ΡΟΔΙΟΥ

του Πέτρου Θεοδωρίδη

Κάθε μέρα μόλις ξυπνώ, θυμάμαι την ιστορία του χαμένου ροδιού.
. Ηταν ένα ρόδι περίεργο,μισανοιχτο ,έχασκε σαν στόμα παιδιού και μέσα φαίνονταν πρόσωπα χρυσά και κόκκινα σαν αίμα,ανασαινε θαρρείς, μικρό και χρυσοκκόκινο ,όμορφο και πάντα ολόδροσο σαν μα κόπηκε τώρα από τον κήπο της Εδέμ. Και το ρόδι μιλούσε κιόλας ,γλώσσα παράξενη ,γαργαριστή. Όλο ρο και λάβδα. Και κάθε τόσο επαναλάμβανε λέξεις και φράσεις που μοιάζανε σαν σπασμένες ή σαν να τις τράβηξε κανείς από το ουράνιο στερέωμα κι αυτές - αστέρια Που πέφτουν ή κομήτες- μοναχικές σπίθες σε ένα μαύρο δίχως νόημα κενό λαμπύριζαν, ή μοιάζανε με δάκρυα χελώνας τεράστιας αναποδογυρισμένης στην αμμουδιά το βράδυ Οταν δεν έχεις τι να πρωτοθυμηθείς ,όταν το παρελθόν σου μοιάζει με κομμάτια που περιφέρονται στο πουθενά , σαν ένας άλλος άνθρωπος –ολοζώντανος –ένα φάντασμα του εαυτού σου ,ένα υπόκωφο αντίγραφο ,μια ανεμώνη ,όταν ο εαυτό σου περιφέρεται στους ολοσκοτεινους διαδρόμους ενός λαβυρίνθου που δεν τελειώνει πουθενά ,όταν ο εαυτός σου από το σώμα βγαίνει και σου μιλά ,οι λέξεις τότε μοιάζουν να βγαίνουν από αυτό το ροδι . μικρά πετράδια ,γευστικά που η αξία τους βρίσκεται στη ψύχα ,στο μέσον, καταμεσής της λέξης .
Αυτό το ρόδι κατρακυλούσε, χοροπηδούσε ,έπαιζε στο δωμάτιό μου.
Το νιωθα σαν παιδί μου κι όταν κάποτε έλεγε …μπα..μπα …και άλλα ασυνάρτητα , , λες και ήτανε ποτέ δυνατό να έχουνε τα ρόδια μπαμπά έναν άνθρωπο. Η όταν κάποτε έλεγε τραγουδιστά π.χ. ‘’Ρωφίλη’’, εγώ θυμόμουν τα ‘’ρω’’ του ‘ερωτα, και αναρωτιόμουνα πως γίνεται τα ρόδια να γράφουν ποίηση .
Ένα πρωί το ρόδι χάθηκε. Πιθανό να κατρακύλησε στη σκάλα από την μισάνοιχτη εξώπορτα .Πιθανό να ήθελε να γνωρίσει τον κόσμο.
Τώρα μάλλον θα κείτεται σάπιο στην άκρη ενός βρώμικου δρόμου.
Όμως το ρόδι άφησε τη ζωντανή σκιά του στο τραπέζι της κουζίνας μου κι αυτό κάθε πρωί μου τραγουδάει , με σπασμένες λέξεις που δεν οδηγούν πουθενά.
Αυτή η σκιά του ροδιού ,χαμένο ρόδι, μια τρύπα στη μέση του τίποτε μου λέει: "σ' αγαπώ" κάθε βράδυ . Την αγαπώ τη σκιά . Αυτή μου ψιθυρίζει λόγια μυστικά κάθε βράδυ, τονίζοντας αντί τα ‘’ρω’’ τα ‘’σι’’. Λέει Σσσσι….σιιι….. Κι αυτά τα λόγια κι άλλα πολλά που δεν τα γράφω.
. Για σας μπορεί να μη σημαίνουν τίποτε, για μένα όμως σημαίνουνε πολλά .

 Σημαίνουνε το μυστικό του σύμπαντος ,που δεν μπορεί κανείς να το προφέρει ,γιατί ο κόσμος όλος θα χαθεί.
Μονάχα ένα ρόδι που χάθηκε μπορεί να αφήσει τη σκιά του να κάνει σιιιι……..σσι…. Κι αυτό το σσς .. είναι ένα βάλσαμο , το βράδυ ,και με οδηγεί σ΄ύπνο γλυκό σα να πετώ στ΄ουράνια…..

10 σχόλια:

celin είπε...

ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ!
Μου κανει εντυπωση η τελειως διαφορετικη γραφη απο αυτη που εχω συνηθισει στα υπολοιπα ποιηματα η στα δοκιμια,
τελεια μειξη παραμυθιου κ ενηλικης ιστοριας,
συγκινητικο,τρυφερο,δυνατο,γλυκοπικρο αλλα οχι γλυκερο
ειλικρινα ο,τι καλυτερο εχω διαβασει μετα τη ΧΕΛΙΔΩΝΑ
(εξαιρουνται τα κοινωνικοπολιτικα σου δοκιμια,εννοω ο,τι καλυτερο στη κατηγορια των ποιηματων-πεζων)

Μου κανει εντυπωση πως δε μου το προτεινες νωριτερα,εκτος κ αν ειναι φρεσκο φρεσκο.

Νοσφεράτος είπε...

ειναι μαλλον παμπαλαιο

Ανώνυμος είπε...

1) Η μπετούγια δεν είναι για κρεμαμε το κουτι με τα ζαχαρωτα, θα πας να ανοιξεις την πορτα και θα τα μαζευεις από κατω.
2) Το πιατο, θα πεσει επανω από το καλοριφερ και θα σπασει, και είναι είναι κριμα γιατι φαινεται σπανιο κομματι.
3) Βλεπω ότι λειπει η βανα (όχι η Μπαρμπα, αυτή του καλοριφερ), αν παρουσιαστει καμια διαρροη δεν θα μπορεις να το κλεισεις.
Κατά τα λοιπα ευχομαι καλο υπολοιπο εωρτων και ευτυχες (ή εστψ υποφερτο) το 2017

Ο θειος Ισιδωρος

Νοσφεράτος είπε...

ΘΕΙΕ εισαι πολύ παρατηρητικος .. Καλη χρονια

Ανώνυμος είπε...

Ο θειος

Παρηλθον Νοσφυ οι καιροι που το καλοριφερ σου
κοσμουσες τοτε -ω ποιητη- με λουλουδενιο πιατο,
τωρα που πλεον ξυνουμε της μνημης μας τον πατο
η πλεον μοδα αλλαξε κι εσυ αναλογως φέρσου

Αφου το ροδι χαθηκε και πλεον δεν υπαρχει
γεμισ' το πιατο με πατσα ή με βραστες πατατες,
διαβαστα ολα απ΄την αρχη κι υστερα κατσε φατες
και τον Γιαννουλη ψηφισε για περιφερειαρχη.

Νοσφεράτος είπε...

Θείε ουαι κι αλίμονο παρήλθανε τα πιάτα
και εφανη ο Βελοπουλος ως πιο μεγάλη Γάτα
με επιστολάς του Ιησου, κηραλοιφές ,Πωλήσεις
και τωρα πιά οδεύουμε σε πιο μοδερνας Λυσεις


της Σαλονίκης μονάχα της πρέπει Τζυτζτης Κώστας
κιο τζιτζιμιτζιχοτζιρας ο μιτζι Τζιτζη Χώστας
και ο καναρινοζατος που λέγεται Ταχιάος
- ταμαθες; Παραιτηθηκε κι ο Ιδρυτής του Λάος ..

- και ετσι ολοκληρωνεται του Χρονου η Στροφή
και νοιωθουμε στη γευση της βαθια Αποστροφή ..

Ανώνυμος είπε...


Ο θειος Ισιδωρος ειπε...

Ο Τζιτζιμιτζιχότζιρας ο Τζίτζης και ο Μίτζης
Ο Τσιπρας, ο Κατρουγκαλος, ο Βουτσης και ο Σπίρτζης
Μα αφου βγαλατε Δημαρχο τον Ζερβα εκει πανω
πως δεν αποφασισατε να βγαλετε τον Πανο;

Να ερθει ολο το ΙΘΙ για την ορκομωσια
Σκουπιτσα, θειος, σχολιαστης και ναρθει και η Τασία
να πιασει τις ΙΘΙστριες και να τις μεταταξει
ως την ακροτελευτεια των Συριζαιων πραξη.
οπως συνεβη προσφατα και με την Νοτοπουλου
που εγινε η πρωτη υπουργος απ΄την φυλή των Κθούλου

Τι διαολο σας επιασε να βγαλτε λαθος Ζερβα,
θελετε των καλυβιστών να σπασετε τα νευρα;

Ανώνυμος είπε...

Απικοινωνια
Ετσι λοιπον που στερεψε τ’ ορμητικο ποταμι
που ητο πρωτα βουερο και απλωνε σαν βοας,
μη διαθετοντος νερου να θρεψει το πλατανι
υποστειλών την σταθμη του τωρα ποτιζει πόας.

Πόας που εποασθησαν σε δυσκολους καιρους,
σε ξηρασιες και ολοσχερως ανύδρους περιοδους
οτε ηλατωθη κεκμηκώς του ποταμου ο ρους
σε εποχες στεγνοτητος κακες και αναπόδους.

Στερεψαντας ο ποταμος και του παπα η βρυση
και μένοντα ακελάηδηγα στα κλωνια τα πουλια,
πουλι πουλακι διψασε και πως να κελαηδησει,
ετσι που αφυδατωθηκε πετρωσε η κουτσουλιά.

Κι η αλαφινα απο κοντα με το μικρο αλαφακι
που σερνει αξεδύψαγο τα τεσσερα αργα
να κλαιει η μανα το παιδι και το νερο νερακι
και εκ κοράκου στοματος -δεν βγαινει πλεον- κρα.




Ο θειος Ισιδωρος ειπε ...

Ετσι κι εμεις στερεψαντες επικοινωνιακως
ουτε ενα στιχο στο χαρτι, στο κινητο κουβεντα,
βαρια σιωπη με μπρουτζινα αρχιδια κεκμηκώς
ομοία μ΄αυτην του Ιησου: "παθωντα και ταφεντα",

μα "και ανασταντα" δεν θα ειπω, αν δεν αναστηθει,
αν δεν χειλισει ο ποταμος και αν δεν πουλι λαλησει,
αν δεν βουίξει απο ζωη ο κηπος του ΙΘΙ
κι αν δεν Μπεκαλτσα κανει κρα, και δεν μας κουτσουλισει!


Ανώνυμος είπε...


Ο θειος Ισιδωρος εφα ...

Βλεπω πως δεν απαντησες σε ολα οσα ειπα,
ακομα και των ποιητων εχει χαθει η τσίπα
κι ενω παλια ητο μιαρό αν απαντησης δεν τυχουν
τωρα ως και οι ψαλτες που απορουν σταματησαν να βήχουν.

Μας επλακωσε βαρια σιωπη με μπρουτζινα αρχιδια,
ως και η φλογιερα του βοσκου που σαλαγαει τα γιδια
σωπασε πλεον και παντου ακουγεται ησυχια
και η ποιησις βουβαθηκε κι επαθε αστιχία.


Νοσφεράτος είπε...

Αλλίμονον. Εσωπασεν το Λάλον Υδωρ
και δεν απαντησε ξανά στον Θείον τον Ισιδωρ
και Ουτε και Μπουμπουνιτα Κοχαλαζουν στον αερα
μια σιωπή παραξενη κανει την Νυχτα Μέρα

και κάτι μένει ακίνητο σαν του Αφρού τον Ζυθο
μετέωρο στον Ουρανό σαν του Μαγκρίτ Τον Λίθο

Η Δόξα των σιδηροδρόμων TONY JUDT

 TONY JUDT Η ΔΟΞΑ ΤΩΝ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΩΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΩΣΤΟΥΛΑ ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗ ΕΠΙΜΕΤΡΟ ΣΤΑΥΡΟΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ ΑΘΗΝΑ 2013 ...