περί χρόνου ως Παρόντος

περί χρόνου ως Παρόντος
- Μόνο το παρόν υπάρχει ... Αλλά στην παραδοσιακή κοινωνία το παρόν ενείχε την αίγλη της παράδοσης , της επανάληψης της σταθερότητας : το παρόν ήταν απλή επανάληψη του παρελθόντος

- στην Νεωτερική κοινωνία πάλι Μόνο το παρόν υπήρχε : αλλά εκεί το παρόν θεωρούνταν απλώς αναγκαία μεταβατική περίοδος για την οικοδόμηση του ελπιδοφόρου Μέλλοντος

- Μόνο στην Μετανεωτερική εποχή μας το Παρόν - που πάλι είναι το μόνο που υπάρχει - Στερείται και της αύρας του Παρελθόντος και της ελπίδας του Μέλλοντος ..

Και αυτό το  κανει - το Παρόν σχεδόν αβάσταχτο.. 

Σήμερα ζούμε ένα παρόν χωρίς την  ελπιδα ενός μέλλοντος και χωρίς το προστατευτικό κουκούλι της παράδοσης ..
Ένα παρόν φευγαλέο αλλά και ανακυκλώσιμο , παρόν αιωνιότητα μια αιωνιότητα της στιγμής, ένα παρόν εφιάλτη
Π,Θ
.................................................
στους αιώνες που θαρθουν κάποιος μελλοντικός ιστορικός θα γράψει   για τον Πολιτισμό μας :
Να άλλος ένας πολιτισμοςπου νόμιζε πως θα ήταν ο τελευταίος

Πέτρος  Θεοδωρίδης