Αναγνώστες

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

Το ελληνικό «Slumdog Millionaire» Παροχές υπηρεσιών δυτικού τύπου με μισθούς Ινδίας... στην Ελλάδα (to BHMA)


 
Ενας πελάτης μεγάλης πολυεθνικής εταιρείας τηλεφωνεί στη γραμμή τεχνικής υποστήριξης επειδή το smartphone του έχει κάποια βλάβη. Συνομιλεί στη γλώσσα του με υπάλληλο ο οποίος όχι μόνο δεν εργάζεται στην εταιρεία που κατασκεύασε τη συσκευή αλλά επιπλέον βρίσκεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.

Η ύπαρξη των call center που παρέχουν υπηρεσίες δυτικού τύπου με μισθούς Ινδίας για λογαριασμό τρίτων εταιρειών έχουν γίνει γνωστές στη χώρα μας από τον κινηματογράφο, ειδικότερα μάλιστα από την ταινία «Slumdog Millionaire», όπου ο πρωταγωνιστής εργάζεται ακριβώς σε ένα τέτοιο κέντρο.

Αυτό που δεν είναι τόσο γνωστό είναι ότι εδώ και λίγα χρόνια τέτοια call center λειτουργούν και επί ελληνικού εδάφους. Ετσι ο Γερμανός που θέλει να ρωτήσει κάτι για το I-phone του ή ο αφρικανός μετανάστης που ζει στη Γαλλία και θέλει να μάθει πληροφορίες για το πώς θα στείλει χρήματα στην πατρίδα του διεκπεραιώνουν τη δουλειά τους μέσω… Αθήνας.
«Σε αυτή τη δουλειά, και ημέρα αργίας να είναι στην Ελλάδα, δεν έχουμε λιγότερη κίνηση. Μάλλον το αντίθετο. Εμείς συγκεκριμένα λειτουργούμε με ημερολόγιο Γαλλίας και εκεί τα Φώτα, για παράδειγμα, δεν είναι αργία» λέει υπάλληλος που απασχολείται στο γαλλόφωνο τμήμα της εξυπηρέτησης πελατών για λογαριασμό της Western Union που βρίσκεται στην Καλλιθέα.

Εδώ καταλήγουν εκατοντάδες καθημερινά τηλεφωνήματα από Γαλλία, Βέλγιο και άλλες γαλλόφωνες χώρες από ανθρώπους, κυρίως οικονομικούς μετανάστες από την Αφρική, που θέλουν να πάρουν πληροφορίες για το πώς θα στείλουν χρήματα στην πατρίδα τους.

Τα απρόοπτα δεν λείπουν. «Το νούμερο πρέπει να μοιάζει με εκείνο κάποιας εταιρείας κινητής τηλεφωνίας στην Αφρική, πολλές φορές θα πάρει κάποιος για να παραπονεθεί για κάποιο πρόβλημα με το κινητό του. Αλλες φορές, μπορεί η συνεννόηση να είναι δύσκολη γιατί ο άνθρωπος που απευθύνεται σε μας δεν μιλάει καλά γαλλικά».
Απρόβλεπτες αντιδράσεις
Όσοι δουλεύουν στα ξενόγλωσσα τμήματα που σύμφωνα με το site της εταιρείας - η οποία αποτελεί κομμάτι πολυεθνικού ομίλου - λειτουργούν για πάνω από 25 γλώσσες σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή, έχουν εκπαιδευτεί προκειμένου να μπορούν να εξυπηρετούν με βάση το σενάριο που τους δίδεται.

«Παλαιότερα υπήρχε εντολή από την εταιρεία να μην αποκαλύπτουμε πού βρισκόμαστε» λέει ο «Αχμέντ» ο οποίος  επί σειρά ετών εργάστηκε στο τουρκόφωνο τμήμα που εξυπηρετούσε τηλεφωνήματα από την Τουρκία για λογαριασμό της Symantec.

«Με τον καιρό έγινε σαφές ότι κάτι τέτοιο δεν ήταν δυνατό» συμπληρώνει περιγράφοντας μάλιστα και μια φορά που ο τούρκος συνομιλητής του αντέδρασε για… εθνικούς λόγους στην ιδέα ότι ο άνθρωπος στην άλλη γραμμή βρισκόταν στην Ελλάδα: «Από όλες τις χώρες του κόσμου, στην Ελλάδα βρήκαν να το πάνε;».

Κάποιες φορές τα παράπονα όσων τηλεφωνούν μπορεί να σχετίζονται και με το επίπεδο γλωσσομάθειας εκείνου που τους εξυπηρετεί. «Οπως συμβαίνει σε κάθε δουλειά, είτε συνεργάζεσαι με ομοεθνείς είτε με αλλοδαπούς, υπάρχουν πελάτες που γκρινιάζουν», λέει ο «Ορέστης» ο οποίος εργάζεται σε γαλλόφωνο τμήμα. «Στο τμήμα μου μεταξύ άλλων εθνικοτήτων δουλεύουν και γηγενείς Γάλλοι. Η μοναδική φορά που υπήρξε παράπονο τέτοιου είδους ήταν για μια... Γαλλίδα, βέρα Παριζιάνα μάλιστα».
Σε γενικές γραμμές οι εργαζόμενοι στα ξενόγλωσσα τμήματα θεωρούνται μάλλον από τους τυχερούς εργαζόμενους στον δύσκολο και κακοπληρωμένο τομέα των call center. «Επειδή έχει προηγηθεί κάποια εκπαίδευση και επειδή οι ξένες γλώσσες σε πολύ καλό επίπεδο είναι συχνά ένα δυσεύρετο προσόν οι θέσεις εργασίας είναι κατά κάποιον τρόπο πιο ασφαλής σε σχέση με άλλους τομείς όπως είναι οι πωλήσεις πιστωτικών καρτών ή οι απλές πληροφορίες τηλεφωνικού καταλόγου» τονίζει άνθρωπος που εργάζεται στο γερμανόφωνο τμήμα εξυπηρέτησης πελατών της συγκεκριμένης εταιρείας.

Είναι μια μεταβατική δουλειά;

Το «πιο ασφαλής», βέβαια, δεν σημαίνει συνήθως συμβάσεις αορίστου χρόνου αλλά ολιγόμηνες, πολλές φορές ακόμη και μηνιαίες, που ανανεώνονται αν η εταιρεία μείνει ικανοποιημένη από τον υπάλληλο και οι ανάγκες εξακολουθούν να υφίστανται.

«Προσωπικά δεν με ενοχλεί» λέει υπάλληλος που εργάζεται στο γαλλόφωνο τμήμα εξυπηρέτησης της Apple. «Θα με ενοχλούσε αν ήταν μια δουλειά που θα ήθελα να κάνω για μια ζωή». Δηλώνει ευχαριστημένος, τόσο από το είδος της εργασίας του όσο και από τις απολαβές του.«Ο μισθός είναι καλός, υπάρχει επίδομα πτυχίου, ξένης γλώσσας, μπόνους, εμένα οι μηνιαίες απολαβές μου ξεκινάνε από 1000 ευρώ».
Αλλωστε, όπως έχει πει και ο διευθύνων σύμβουλος της συγκεκριμένης εταιρείας σε εταιρική έκδοση, «το να γίνει κανείς call center agent ίσως να μην αποτελεί την προοπτική καριέρας που κάποιοι ονειρεύονται. Το ξέρουμε και το σεβόμαστε αυτό. Γι' αυτό και καταλαβαίνουμε ότι είναι μια μεταβατική δουλειά για τους περισσότερους».
«Το ζήτημα είναι ότι εδώ και δυόμισι περίπου χρόνια εξαιτίας και της αυξημένης ανεργίας, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με τυπικά προσόντα που αναζητούν εργασία σε αυτό τον τομέα» λέει ο κ. Αλέξανδρος Περράκης, πρόεδρος του Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής ( ΣΕΤΗΠ) που συμμετέχει στο ΠΑΜΕ.

«Η χώρα μας προσφέρεται για τέτοιου είδους υπηρεσίες, καθώς υπάρχουν άνθρωποι με προσόντα όπως ξένες γλώσσες, που μπορούν να προσφέρουν ποιοτική φθηνή εργασία, σε κάθε περίπτωση φθηνότερη συγκρινόμενη με χώρες της δυτικής Ευρώπης. Αυτό που χαρακτηρίζει τις συγκεκριμένες εταιρίες είναι οι ελαστικές σχέσεις εργασίας. Οι διμηνιαίες, ακόμα και μηνιαίες συμβάσεις και η εκ περιτροπής εργασίας είναι καθεστώς, ο συνδικαλισμός όχι μόνο δεν ενθαρρύνεται αλλά πολλές φορές διώκεται. Οσο η ανεργία αυξάνεται φοβάμαι πως τα πράγματα για τους εργαζομένους θα δυσκολέψουν ακόμα περισσότερο».
Ο «Δημήτρης» είναι ένας από αυτούς τους εργαζόμενους με προσόντα που εργάστηκαν σε καθεστώς μηνιαίων συμβάσεων. «Εργάστηκα στο γαλλόφωνο τμήμα που εξυπηρετούσε πελάτες των i-tunes. Μετά από οκτώ μήνες σταμάτησα να δουλεύω εκεί, γιατί όπως έλεγαν οι πελάτες δεν έμεναν ευχαριστημένοι από την εξυπηρέτηση. Ο βασικός στόχος έλεγε πως πρέπει να απαντάς σε τουλάχιστον 53 mail ημερησίως. Όταν δεν υπήρχε κίνηση ο υπεύθυνος έδιωχνε μερικούς από εμάς πριν τη λήξη της βάρδιας» λέει στο «Βήμα».

«Πάντως έχω κάνει αίτηση επαναπρόσληψης στη συγκεκριμένη εταιρεία. Είναι μια δουλειά που ό,τι και να γίνει θα πληρωθείς τα χρήματα σου στην ώρα σου, κάτι που πλέον δεν είναι και τόσο συνηθισμένο».

10 σχόλια:

bernardina είπε...

Τελικά ή δεν ξέρω να διαβάζω ή κάτι άλλο τρέχει. Ο τίτλος μιλάει για μισθούς Ινδίας αλλά ένας εργαζόμενος δηλώνει ότι οι απολαβές του ξεκινούν από 1000 ευρώ. Το στέλεχος του ΠΑΜΕ καυτηριάζει τις συνθήκες συνεργασίας, αλλά ένας άλλος εργαζόμενος λέει ότι αν και έφυγε από την εταιρεία θα επιδιώξει να επαναπροσληφθεί, επειδή προφανώς κρίνει ότι τον συμφέρει.
Δεν υπαινίσσομαι σε καμία περίπτωση ότι τα πράγματα είναι ρόδινα, κάθε άλλο. Θα έπρεπε να ζω στον Άλφα του Κενταύρου για να ισχυριστώ κάτι τέτοιο. Ωστόσο σκέφτομαι ότι εδώ και 24 (ναι, είκοσι τέσσερα) χρόνια δουλεύω με απόδειξη παροχής υπηρεσιών, καλύπτω τα ασφαλιστικά μου έξοδα από την τσέπη μου (ΟΑΕΕ)είτε έχω έσοδα είτε όχι, δεν έχω άδειες, δώρα, επιδόματα κλπ, και με τους εκδοτικούς οίκους που συνεργάζομαι δεν έχω υπογράψει το παραμικρό χαρτί, πράγμα που σημαίνει πως αν αύριο για κάποιο λόγο διακοπεί η συνεργασία μας άντε και αντίο. Ούτε αποζημιώσεις ούτε τίποτα. Προφανώς λοιπόν η ανασφάλεια που περιγράφεται εδώ, για κάποιους (πολλούς) από μας είναι καθημερινός σύντροφος από τότε που βγήκαμε στην παραγωγή. Κατά συνέπεια συχνά αναρωτιέμαι μήπως απλώς κάποιοι είναι λιγάααακι καλομαθημένοι και νόμιζαν ότι η ζωή είναι "πέσε πίτα να σε φάω";
Μωρέ καλά θα ήταν, αλλά...

Νοσφεράτος είπε...

αυτο με τα 1000 ευρώ το ειδα κι εγω..
Κατα ταλλα εχεις και συ το δικιο σου Μπερνι αλλά σκεψου οτι οσο κατεβαινει ο κατωτερος μισθός και διογκώνεται η ανεργια θα ενταθει η πιεση προς τα κάτω.. Αυτο Δεν θα εχει πάτο..
Το ιδιο βεβαια γιεται και με τους εκδοτες .. Παραγγελνουν μεταφρασεις με το κιλό,πιεζουν τις απολαβές και οσο πολλαπλσιαζεται ο αριθμός αυτών που ξερουν ξενες γλώσσες τοσο πειζονται οι απολαβές καλών και ποιοτικών μεταφραστων...
-Το διο και με δημοσιογραφους κλπ κλπ.

bernardina είπε...

Το μόνο που ήθελα να πω ήταν ότι το πρόβλημα βγήκε στην επιφάνεια τώρα, επειδή άρχισε να τσούζει τόσους πολλούς ώστε δημιουργήθηκε μια κρίσιμη μάζα. Και μαζί με τα υπόλοιπα, πέρα για πέρα υπαρκτά, προβλήματα, αναδείχθηκε κι αυτό. Ίσως επειδή τα ρουσφέτια και οι διορισμοί με το τσουβάλι (φαίνεται πως) πάπαλα. Άρα όλο και περισσότεροι είναι αναγκασμένοι να βγαίνουν στον σκληρό κόσμο της πραγματικότητας όπου δεν υπάρχουν αερόσακοι και δίχτυα ασφαλείας. Εντωμεταξύ, χρόνια τώρα άκουγα να καταφέρνονται εναντίον των ελεύθερων επαγγελματιών τσουβαλιάζοντας τους πάντες κάτω από αυτή την ομπρέλα, παρόλο που όσοι εργάζονται με το δικό μου καθεστώς είχαν όλες τις υποχρεώσεις ενός εξαρτημένου εργαζόμενου/υπάλληλου χωρίς ούτε ίχνος από τα δικαιώματά του, αυτά που τώρα διακηρύσσονται σε όλους τους τόνους ως "κεκτημένα". Κι εκεί δεν θυμάμαι να βγήκε κανένας ψυχοπονιάρης εργατοπατέρας να έσκισε τα ιμάτιά του για τις one to one συμφωνίες τόσων ανθρώπων (και δεν είναι καθόλου λίγοι, πίστεψέ με). Και καλά έκανε θα μου πεις -δεν ήταν ποτέ αυτό το τάργκετ γκρουπ της εκλογικής του πελατείας, αφού (κατά τη δική του αντίληψη πάντα).

Πάνω σ' αυτό που λες, ο καλός επιχειρηματίας (όπως είναι ο εκδότης) ξέρει να ξεχωρίζει την ήρα από το στάρι και δεν βγάζει τα μάτια του με τα δάχτυλά του αναθέτοντας μεταφράσεις στον κάθε άσχετο γιατί θα το βρει μπροστά του. Είναι συνεπής στις πληρωμές του και, παρόλο που κανένας εργοδότης δεν είναι ανοιχτοχέρης και γενναιόδωρος (αλλιώς θα υπήρχαν πλούσιοι μεταφραστές, και ΔΕΝ υπάρχουν), φροντίζει να έχει σχετικά ευχαριστημένο το συνεργάτη του γιατί ουσιαστικά αυτός τον κρατάει στη ζωή με τον κόπο και τον ιδρώτα του. Υπάρχουν και τέτοιοι εκδότες, ξέρεις, και δεν βρίσκονται ανάμεσα σ' αυτούς που φαντάζεται κανείς (με τα ηχηρά ονόματα και τους φανταιζί τίτλους).
Αλλά πολύ το εξειδίκευσα και δεν είναι σωστό. Το άρθρο μιλάει γι' άλλα πράγματα.
Καλό σαββατοκύριακο, Νοσφάκο.

Ανώνυμος είπε...

Και όμως αυτό που λέει ο Νοσφεράτος είναι κέντρο (ιχύουν τα άλλα, αλλά το ζήτημα είναι αυτό).
Από τη μια η συμπίεση στους μισθούς (ακόμη και των ΔΥ , όσο και να φαίνεται άσχετο) συμπιέζει τις αμοιβές των Ελεύθερων Επαγγελματιών, όπως και το εργασιακό καθεστώς των με εξαρτημένη σχέση απασχολούμενων επηρεάζει ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ τις συνθήκες εργασίας ακόμη και των φρη λάνσερ.
Ένα επιπλέον είναι ότι αυξάνεται ο αριθμός των αυτοαποσχολούμενων (όχι από επιλογή τους) και σε συνθήκες αναταγωνισμού σε ρευστό (τι ρευστό, μπάχαλο είναι) περιβάλλον αυτό σημαίνει αδυναμία αυτοαπασχόλησης για πολλούς (τα πάγια λειτουργικά, μόνο εγορίες και ασφαλιστικά να βάλλεις δεν καλύπτονται από τα έσοδα, ειδικά αν τα αποτιμήσεις σε ετήσια βάση).

Βέβαια υπάρχει και το θέμα ότι τα Αριστερά Κόμματα το αντιμεωπίζουν θεωρητικά, απλώς κολλώντας στις εξαγγελίες τους και ένα τους Μικρομεσαίους, αυτοαπασχολούμενους δίπλα στους Εργαζόμενους.
Δηλαδή από πολιτική θέση για το ζήτημα (συγκεκριμένα) ..κουκουρούκου.
Είναι επίσης αλήθεια ότι αυτοί (όπως και οι Άνεργοι με τη γενικότερη έννοια, δηλαδή όχι οι απολυμένοι μόνο) με την ..ύπαρξή τους χαλάνε τη σούπα των ούλτρα διεκδικητικών προταγμάτων τους (των ..ταξικών σωματείων).
Έτσι βλέπουμε την αμηχανία που ..αποπνέεται από ανακοινώσεις και που είναι η αμηχανία του άσχετου που χωρίς να γνωρίζει προσπαθεί να ερμηνεύσει και να αξιοποιήσει πολιτκά τις ιδιαίτερες συνθήκες.
Αναγνώστης ο αθηναίος

bernardina είπε...

Αναγνώστη, τόσα χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά (για μια δωδεκαριά έκανα άλλη, και ενδιάμεσα και τις δυο μαζί) η συνεργασία μου με τον εκάστοτε εκδότη ανανεώνεται άτυπα αλλά ουσιαστικά μαζί με την επόμενη ανάθεση. Δηλαδή: παραδίδω μετάφραση, μου δίνει καινούργιο βιβλίο. Αν και όποτε έχει. Να χτυπήσω ξύλο, μέχρι στιγμής οι κοιλιές που γίνονταν δεν ήταν τέτοιες ώστε να απειλείται η επιβίωσή μου.
Βέβαια, όπως λέει και η παροιμία: όχι όπως ήξερες, αλλά όπως βρήκες. Θέλω να πω, τώρα πια κάθε πρωί ξυπνάω και σταυροκοπιέμαι επειδή υπάρχει ακόμα δουλειά.
Όλα αυτά τα χρόνια, όμως, άσχετα από τη δική μου πολιτική τοποθέτηση που λίγο ως πολύ χαράχτηκε σε ανύποπτους χρόνους (από την εφηβεία ήδη) ποτέ μα ποτέ δεν ένιωσα να χωράω στις εξαγγελίες, τις θέσεις, τα προγράμματα και τους προβληματισμούς κανενός κόμματος της αριστεράς (τα υπόλοιπα θεωρητικά δεν με αφορούσαν, έστω κι αν ήταν αυτά που καθόριζαν τη μοίρα μου, εφόσον ήταν εκείνα που κυβερνούσαν). Αυτό για μένα δηλώνει μια αδυναμία (τους), για να το πω επιεικώς και να μην αποδώσω προθέσεις. (Είναι συζήτηση που χωράει πολύ νερό). Γι' αυτό σπάζομαι και ξενερώνω τώρα μαζί τους, γιατί νιώθω πως -ως προς εμένα και τους ομοίους μου- κάπως αργά θυμήθηκαν το πρόβλημα. Αλλά και ως προς αυτούς που κόπτονται ότι υπερασπίζονται... ε, και πάλι δεν βλέπω καμιά ουσιαστική και σε βάθος ανάλυση. Μόνο τις γνωστές κραυγές.
Τέλος πάντων, είμαι πολύ μπερδεμένη. Γιατί αν μέχρι σήμερα η ανασφάλεια είχε να κάνει μόνο με τις "διμερείς" σχέσεις ανάμεσα σ' εμένα και αυτούς που μου πρόσφεραν εργασία, τώρα ο ουσιαστικός "πελάτης" μου (ο αναγνώστης του βιβλίου που έχω μεταφράσει, δηλαδή) έχει χάσει ένα μεγάλο μέρος της αγοραστικής του δύναμης και φυσικά θα φροντίσει να εξασφαλίσει πρώτα τα αγαθά πρώτης ανάγκης και μετά τα "πολυτελείας", οπότε η ανασφάλεια μεγαλώνει...

Νοσφεράτος είπε...

μια που τοφερεη κουβεντα Μπερνι να πώ κι εγω οτι ειναι εξαιρετικα Παραδοξο τοα) οτι εχουμε τοσο μα τοσο πολλους τιτλους βιβλιων να κυκλοφορουν τα τελευταια 10 χρονια τουλαχιστον - με τοσο μικρο( ασημαντο) αναγνωστικό κοινό )
κα β) εχουμε τα ΑΚΡΒΟΤΕΡΑ βιβλια της Ευρωπης ( σιως και του κοσμου)
που το αποδιδεις;

bernardina είπε...

Το αποδίδουν στον δεύτερο παράγοντα της εξίσωσής σου: στο μικρό αναγνωστικό κοινό. Άλλο είναι να πληρώνεις ένα Χ ποσό για δικαιώματα, μεταφράσεις, εκτυπώσεις κλπ και να το διαιρείς με 2.000.000 αναγνώστες και άλλο με 200.000.
(Ένας άλλος παράγοντας είναι η γνωστή απληστία του Έλληνα έμπορα)

Νοσφεράτος είπε...

ναι αλλά αυτό οπου ναναι τελειωνει ..Περνω παραδειγμα απο τον εαυτό μου .. Πριν τρεις τεσσερις μηνες αγοραζα 3-4 βιβλια το μηνα τουλάχιστον .. Τωρα ουτε ενα .. Διαβαζω απο την στιβα με ταδιαβαστα ..
Τελειωνει ..Και τοτε θ'αρχισουν να πεφτουν οι αμοιβές ..

Ανώνυμος είπε...

Κάτσε να τελειώσει πρώτα η στίβα με τα αδιάβαστα Νόσφυ και μετά μας να δούμε αν θα μας διαβάζουνε αυτοί ή εμείς αυτούς. Εγώ σου λέω πάντως (απ' όσο σε ξέρω) ότι μόλις τελειώσει η στίβα θα πας να πάρεις άλλα:)
Καλησπέρα.

Νοσφεράτος είπε...

φιλε αν εβλεπες την στιβα δεν θα τολεγες.. ;)

Η Δόξα των σιδηροδρόμων TONY JUDT

 TONY JUDT Η ΔΟΞΑ ΤΩΝ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΩΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΩΣΤΟΥΛΑ ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗ ΕΠΙΜΕΤΡΟ ΣΤΑΥΡΟΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ ΑΘΗΝΑ 2013 ...