ετσι που αργά βουλιαξαμε στη Κρίση και στο Χρέος

Απότομα ριχτηκαμε μέσα στη Χιλιετία
κι αρχίσανε τα όργανα απο την Αλητεία
-κι αναρωτιόμαστε κρυφά ” που χαθηκε η Αλήθεια ”
σε πιά Γωνιά να κρύφτηκε ,σε ποιας γυναίκας , στήθεια ; ”

—-
ετσι που αργά βουλιαξαμε στη Κρίση και στο Χρέος
και τον Φαλλό μας χάσαμε, μας έμεινε το Πέος
σιγά σιγά σταυρώνουμε τα χέρια και τα πόδια
σε ενα σταυρό που Υψώσαμε, στον Κήπο με τα Ρόδια

 -------------------

Τα ρόδια κρυβουν δακρυα του μέσα μας ,του κοσμου
δάκρυα που 'ναι κόκκινα σαν την καρδιά εντός μου
Ετσι που σταυρωθήκαμε σε τουτον τον αιώνα
σαν Δακρυα πετρώσαμε, στο Ματι του Κυκλώνα