η Ουγγάρα

η Ουγγάραs( συνεχεια της Μικρής Ουγγριτσας  .. Στην Καρακάξα του Παπουλη

—————

θυμάστε τότε πουγραφα για την Μικρή Ουγκριτσα ;

που ολες την ζηλευανε , κιη Λίτσα κι η Κικιτσα;

και ειχε ολοστρογγυλα ασπρα βυζιά σα γάλα

-που ητανε λαχταριστά και ητανε μεγαλα

και φαινονταν στο ντεκολτέ ,οι κοκκινες ρογίτσες

που ητανε ευλύγιστες και μοιαζαν σαν ελίτσες

και ολοι ονειρευοντουσαν οτι τις πιπιλούσαν

-ολων τα σαλια ετρεχαν ,ολοι γιαυτην μιλουσαν

και οπου Βόλτα εκανε γινόταν ενας σάλος

-ως και ακόμη του Λακάν ο πιο μεγάλος ‘Αλλος

που ειναι αδιαφορος ,ποτες δεν δινει μία

-και ειναι του Ασυνειδητου ,κρυφή Αστυνομία -

( ποτες μου δεν τον χωνεψα , αυτόν τον Μέγα Αλλο

μου φαινεται πως ο Λακάν ειχε μεγάλο Κάλο

Τι διαολο ,γυρευαμε στο σταδιο του Καθρέφτη

που στα Μικρατα βλέπαμε τον εαυτό να πεφτει

Σαν την Αλίκη πουπεσε σε μια Αυλή θαυμάτων

το συμπαν ειναι συνολο σωματων αορατων ..)

πως στο καλό τα εμπλεξα, και γραφω για τον Αλλο;

φταιει η Ρίμα πουβαλα για εκεινονα τον Σάλο

τι ελεγα ; το ξέχασα .. ελεγα για την Ούγγρα ;

ή για την ατιμη ζωή πουναι μεγάλη Λούγκρα;

και να που χιονια πεφτουνε στο Μέσον του Απρίλη

δεν εχει τελος και αρχή, του Χρόνου μας η Υλη

Ο Χρόνος ειναι ενα μωρό στα στηθεια της Ουγγρίτσας,

Μωρό που αχορταγα Ρουφά ,το Γάλα της Ρωγιτσας

Σταλαγματια ,σταλαγματιά , Χρονος σαν Σταλαγμίτης

που φυτρωσε σε μια σπηλιά ,μες το βαθύ κορμί της

Να φυτρωσε κιη Ρίμα μου στο Στεκι του Παπούλη

Στησαν στου Χρόνου το κορμί οι Ούγγρες καραούλι…

(συνεχιζεται ..)

ελα Ταμιστα

...................................................................................

Το συμπαν ειναι τ’ονειρο μιας Ούγγρας Πεταλούδας
τα Μυστικά της σαρκας της που ορέχτηκε κι ο Βούδας
Του Γέρου και της Θαλασσας το απιαστοτ’ Οψάρι
ειναι η Λύρα ,η κρυφή ,του Χρόνου του Λυράρη
Το Συμπαν ειναι το εντος τ,ου Μυχιου Εαυτου μας
σαν την σκια που χωνεται , στις ακρες του Μυαλου μας
κατρακυλά σαν Γκιουλιβερ στο Σωμα της Ουγκριτσας
Το Συμπαν : Λιλιπούπολη σε κεφαλή Καρφίτσας …