Ας πάρουμε τη περίπτωση της χριστιανικής αγάπης –αυτής που ο Νίτσε θεωρεί ως τον λεπτότερο ,τον πιο υπέροχο καρπό του μίσους «Η αγάπη φύτρωσε μέσα από τούτο το μίσος, σαν η κορωνίδα του, σαν η θριαμβευουσα, που φαρδαίνει μέσα στο πιο αγνό φέγγος κι απλώνεται αδιάκοπα όλο και πιο πέρα....επιδιώκοντας τους σκοπούς του ίδιου του μίσους, την νίκη ,δηλαδή την κατάκτηση , την αποπλάνηση ... »[1] .
Και ας θυμηθούμε μια βασική εντολή της « να αγαπάς το πλησίον σαν τον εαυτό σου» :Θα πάρουμε αφελή στάση απέναντι της σαν να την ακούγαμε για πρώτη φορά .
«Τότε-αναφωνεί ο Φρουντ - δεν θα μπορούσαμε να αποφύγουμε ένα αίσθημα έκπληξης , Γιατί να το κάνουμε αυτό; Σε τα θα μας βοηθήσει Και κυρίως πώς να το κάνουμε; Πως μας είναι δυνατόν ; Η αγάπη μου είναι κάτι πολύτιμο για μένα , που δεν μπορώ να το σκορπάω . Μου επιβάλλει καθήκοντα που πρέπει να είμαι έτοιμος να τα εκπληρώσω με θυσίες . Για να αγαπώ κάποιον άλλον ,πρέπει κατά κάποιο τρόπο να το αξίζει »[2] Αξίζει να τον αγαπώ, αν σε σημαντικούς για μένα τομείς μοιάζει τόσο , ώστε σε αυτόν να μπορώ να αγαπώ τον εαυτό μου . αξιζεαν είναι τόσο τελειότερος από μένα , ώστε να μπορώ να αγαπώ σε αυτόν το ιδανικό μου για τον ίδιο μου τον εαυτό. Πρέπει να τον αγαπώ αν είναι παιδί του φίλου μου, γιατί ο πόνος του φίλου μου , αν του συμβεί κάτι κακό, θα είναι και δικός μο μ]πόνος, θα πρέπει να τον μοιραστώ . Αλλά αν μου είναι ξένος και δεν μπορεί να με ελκύσει με καμία ιδιαίτερη αξια , με καμία ήδη αποκτημένη σημασία για την αισθηματική μου ζωή , μου ειναι αδύνατον να τον αγαπήσω. Κάνω μάλιστα και μια αδικία , διότι η αγάπη μο θα κριθεί από όλους τους δικού μου σαν προτίμηση...Είναι αδικία απέναντι τους να τοποθετώ τον ξένο στην ίδια θέση με αυτούς . Αν όμως τον αγαπήσω με εκείνη την γενική αγάπη, απλώς επειδή είναι και αυτός ένα πλάσμα αυτής της γης όπως το έντομο φοβούμαι πως τότε θα του πέσει μικρό μερίδιο αγάπης .[3]
.....................................................................................
[1] Νιτσε. Γενεαλογία της ηθικής ,οι διθυραμβοι του Διόνυσου μτφρ Αρη Δικταιου ,
[2] (Σιγκμουντ Φρουντ Ο πολιτισμός πηγή δυστυχίας μτφ Γιωργος Βαμβαλής , Επικουρος ,
[3] Σιγκμουντ Φρουντ Ο πολιτισμός πηγή δυστυχίας
;ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ '' ΑΠΑΤΗΛΗ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ'' ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗ, ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΝΕΚΕΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου