Αναγνώστες

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

Θυμάμαι ακόμα ότι ταξίδευα ....










Πετρος Θεοδωρίδης
Θυμάμαι ακόμα ότι ταξίδευα ’Θυμαμαι-αλλά τι είναι η μνήμη άλλο παρα μια σαρκοβόρα αράχνη ‘τι απομένει από τους ιστούς της-ξέφτια; .
Τι έχει απομείνει από τα ταξίδια μου παρά φωτογραφίες –ξεθωριασμένες πού δεν δείχνουν παρά εμένα –εκεί-δηλαδή έναν Αλλο.
Όμως τότε-ίσως- σε αυτά τα ταξίδια μύριζα , αισθανόμουνα και ζούσα,αν δεν με απατά η μνήμη μου ,στον κόσμο ,είχα την προσμονή του απροσδόκητου –αυτήν πού κι εσείς ξέρετε- όταν είσαι έτοιμος να βυθιστείς στο άγνωστο και είσαι έτοιμος να γευτείς τις πληγές των άλλων και κυρίως τις δικές σου.

Γιατί τι άλλο είναι το ταξίδι παρά η εξερεύνηση του αλλού-κυρίως του αλλού μέσα σου πού ξεδιπλώνεται αργά τρομακτικά ,σαν τον ίδιο τον θάνατο σου;



Σε αυτά τα ταξίδια πετούσα αργά, τη νυχτα, σε ατελείωτες εκτάσεις σκότους. Και ήμουν εκεί στον ουρανό, ανυπαρκτος και όμως ζωντανός-σαν ταξιδιάρικο πουλί, σαν αλμπατρός τη νυχτα.


Ημουν εκεί μετέωρος στον ουρανό ,αλύπητα με έδερνε η βροχή και το χιονι, πεθαινα και ξαναγεννιόμουνα , αδάκρυτος. Ταξίδι.

 
Ύστερα προσγειωνόμουνα αργά Στις πόλεις . Όσλο και Αρκτική νύχτα. Βαρκελώνη ένα υγρό καλοκαιρινό βράδυ. Παρίσι. Στην σκοτεινή ,αγαπημένη Φλωρεντία. Στην Αθήνα.


Υστερα προσγειωνομουν απαλά. Ξανά . Στη Σαλονίκη


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ο χρόνος σβουριζει προς πάσα κατεύθυνση

 Έχετε  παρατηρήσει  το  ποσο    εύκολα     και  ανεξήγητα     χάνονται  -  λές  και τα κατάπιε  η θάλασσα  -   ζητήματα  που  μας  απασχόλη...